Wie is het gezicht achter Hondencentrum Loenatiks?

Als zesjarig meisje veranderde mijn leven toen een verhuiswagen stopte in mijn straat; de nieuwe buren hadden honden! Thuis mocht ik geen hond, maar wel een konijn, en die moest er aan geloven met de behendigheidsparcours die ik voor hem bouwde – en het ging nog best goed ook! Vanaf dat moment was ik omringd door honden en merkte men al snel dat ik er aanleg voor had. Door de juiste mensen te ontmoeten, leerde ik meer dan welke opleiding me destijds kon bieden.

Met mijn achtergrond in dierenmanagement en pedagogiek, zowel medisch als psychiatrisch, en mijn uitgebreide ervaring met vrijwel elke tak binnen de hondenwereld, ontwikkelde ik door de jaren heen mijn eigen methode. 

Toen ik Hondencentrum Loenatiks oprichtte in 2000, was het vreemd om over emoties bij honden te praten, laat staan vanuit dat perspectief probleemgedrag te trainen. Vaak kwam ik als laatste redmiddel, en wat ik vaak hoorde was: “Inge ziet de hond die van binnen schuilt en haalt die naar de oppervlakte.” Dit leidde er vaak toe dat herplaatsen of zelfs euthanasie niet meer nodig was, gelukkig!

Nu, als zelfbewuste vrouw, moeder van een zoontje, samenwonend met mijn man en twee Finse Lappenhonden, Isa en Sonny, geniet ik van een positief en avontuurlijk leven. We trekken graag de bergen in, lachen veel, en ik maak graag anderen aan het lachen, 

zelfs als dat betekent dat ik mezelf een beetje voor schut moet zetten.

Ik ga nooit de deur uit zonder mijn “plan B”-rugzak, vol met van alles en nog wat. Het geeft me een goed gevoel om zowel mensen als dieren te helpen en hun leven aangenamer te maken, net als onze gele camperbus dat voor ons doet!

Ik geniet van het organiseren van activiteiten waar iedereen samenkomt en zichzelf kan zijn, om van elkaar en de natuur te genieten. 

En ja, ik dans regelmatig met mijn oortjes in, zelfs in de supermarkt!

Muziek, fotografie, en mijn eindeloze lijstjes met dingen die ik wil zien, leren en doen horen ook bij mij. 

Dat is wie ik ben – Inge.